Poeh. Maandag alweer. Ben ik er al klaar voor? Semi geloof ik.
Het is geen kommer en kwel hier thuis, maar echt leuk is ook anders.
Inmiddels is er al een paar maanden geen geld van Vlams kant gekomen. Hij heeft zat verdiend, er staan nog weet ik hoeveel facturen open naar zijn opdrachtgevers. Maar betaald zijn ze nog niet. Zij hebben geen geld, dus moeten wij ook wachten.
Daarbij is hij redelijk vaak thuis de laatste tijd en zitten we mijns inziens teveel op elkaars lip. Ik wil geen man die thuis zit als ik uit mijn werk kom, ik wil er eentje die lekker bezig is en zijn ding doet.
Deze man hier wil dat zelf ook heel graag en is elke keer als hij gebeld wordt dat de volgende dag niks te doen is, zwaar teleurgesteld.
Hij heeft wat familieleden die r/naar doen en ook dat zit ‘m dwars.
Er moeten vandaag wat vervelende dingetjes worden afgehandeld met onze belastingvrienden die er ook inhakken.
Ergo: hij piekert zich suf en ligt halve nachten wakker.
Ik pieker ook, maar doe dat met vlagen. Dan gaat het weer een paar dagen wat beter, daalt alles, relativeer ik alles tot aan de grond gelijk, en dan ineens zijn ze er weer, die beren.
Dan vraag ik me dingen af als: wat nou als ik morgen dood ga? Hoe is hij -zoals het nu gaat-, van plan Jill te onderhouden?
Of wat als hij een ernstige ziekte krijgt, of een ongeluk en helemaal niet meer kan werken? In zijn geval is geen werken, geen geld. Een verzekering heeft hij niet meer. Die dingen kosten 5-600 euro per maand en is in de tussentijd natuurlijk allang opgezegd, bij gebrek aan inkomsten.
Ik weet dat bovenstaande zaken HE-LE-MAAL nergens op slaan en dat ik mezelf er alleen maar gek mee maak. Maar feit is dat ze zo nu en dan opploppen in dat hoofd van mij en daar zeer hardnekkig blijven zitten. Kloppend, pulserend.
En als je dan ook nog iets teveel samen bent, zoals wij de laatste weken, dan geeft dat gewoon wel eens spanning. En dan roepen we rare, kwetsende dingen en vergeten we inderdaad wat we ook alweer zo leuk vinden aan elkaar. Dan ziet hij alleen maar een zeikende vrouw en ik een man die me belemmert in heel veel opzichten.
Er is in basis bijna niks wat ik niet leuk vind aan hem, maar de externe ruis die Vlam met zich meebrengt, de onzekerheid, de zorgen, die ervaar ik als zeer vervelend. (Understatement.)
We doen echt ons best het gezellig en leuk te houden en meestal lukt dat ook prima.
Soms even wat minder.
En om alle bovenstaande redenen ben ik niet mijn sprankelende zelf.
Ik ga deze week proberen het bloggen weer op te pakken omdat ik gewoon álles weer wil zoals het was, maar vergeef het me als ik a) weleens zeik en b) als ik stiekem toch ineens halverwege de week afhaak, bij gebrek aan inspiratie.
Ok?
Tagged: Bloggen, Flut Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.Clik here to view.
