Wij hebben hier wel eens wat strubbelingen over onze verschillende “hobby’s”.
Vlam kan úren tv kijken. Vaak zat gaat hier op zondag om een uurtje of 3 de tv aan en wordt er naar alles gekeken wat er voorbij komt. Van sport tot echtparen die van Roermond naar Kaapstad willen verhuizen en weer terug, van skiprogramma’s tot klussende mannen.
Het ding staat vaak ook aan, als een soort achtergrondgeluid, want vaak kijkt ie amper, is hij meer bezig met zijn laptopje.
Prima. Maar zijn ding is absoluut niet mijn ding.
Ik heb niks met televisie. Als het ding zou ontploffen en ik zou alleen wonen, zou er waarschijnlijk niet snel een nieuwe komen. Omdat ik er niks mee kan, het gemiddelde televisieprogramma.
Daarbij lijd sowieso aan een geluids-allergie. Ik ben er zelf nog niet uit of ik een hoogsensitief persoon of gewoon een zeikerd ben. Maar van harde geluiden als het commentaar bij een voetbalwedstrijd, of luide muziek of gediscussieer waarbij men elkaar te pas en te onpas in de rede valt, word ik onrustig. Het gaat echt door merg en been bij me. Vlam is ook nog eens iets hardhorend door herrie in de bouw en hij zet de tv altijd best hard.
Lezen als de tv aanstaat, is gewoonweg niet mogelijk. Ik kan me namelijk met geen mogelijkheid concentreren op de tekst als Matthijs van Nieuwkerk aan het blèren is. En om nou elke avond de woonkamer te verlaten en me terug te trekken in het naaikamertje (voor de nieuwe lezers: nee, niet onze slaapkamer maar onze opslag- annex logeerruimte), lijkt me erg ongezellig. Bijkomend nadeel: het is daar retekoud en niet echt sfeervol.
En dus vermaak ik me elke avond op mijn netbookje. Op de één of andere manier kan ik me dan beter afsluiten voor de geluiden. Ik zit dan aan de eettafel en lees mijn 40 nog wat blogs, becommentarieer links en rechts, ga verschillende malen over Facebook, schrijf mijn eigen blog voor de volgende ochtend, bezoek wat schoenensites en kwijl daarbij op mijn toetsenbord, leg wat woordjes bij mijn 3 zeer geduchte Wordfeudtegenstanders, lees online de Telegraaf en beantwoord wat mails.
Wat mij betreft geen vuiltje aan de lucht. Ik heb in de loop van de afgelopen 2 jaar geleerd me niet meer te storen aan het immense herriemakende zwarte bakbeest in de woonkamer. Ik heb er op andere vlakken veel voor teruggekregen.
Helaas de laatste tijd ook een ietwat zagende echtgenoot. Hij levert toch wel regelmatig commentaar op het aantal uur per dag dat ik online vertoef.
En dat stoort me dus eerlijk gezegd wel een tikkie.
Mijn hobby maakt geen enkel geluid, ik ben niemand tot last, probeer in ieder geval nog gezellig erbij te blijven. Ik kan ook elke avond na het diner met mijn geliefde be-book naar boven vertrekken. Dan omstreeks half 9 samen nog even een uurtje CSI of iets van gelijke strekking samen te. En me na afloop dan wederom terug te trekken in de stilte van onze slaapkamer.
Ik geef toe dat ik best veel online ben. Maar ik zou het ook zo weer kunnen laten ook.
Tagged: Bloggen, Internet, Smaak
